‘Heel eerlijk? Ik zie het gewoon niet gebeuren. De oude cultuur van ja-knikken en nee-doen lijkt hier wel in de muren ingebakken’, verzucht MT-lid Dirk. Ze zijn al een paar maanden op weg met het programma Samen Staan We Sterker. Vandaag blikken ze terug op het afgelopen kwartaal en zetten ze de lijnen uit voor...Read More
Met Wim en zijn managementteam nemen we de voortgang van het verandertraject door, zoals we dat elke 6 weken doen. Vooral Wim benoemt uitvoerig dat er toch wel veel teamleiders zijn die makkelijk ‘ja-zeggen’ en ‘nee-doen.’ En daarmee krijgen we de verandering echt niet van de grond. En dat doen ze dus al heel lang,...Read More
‘Ja natuurlijk wil ik dat ze het zelf oplossen. Maar blijkbaar kunnen ze dat niet, want ik heb m’n koffie nog niet op of ze staan alweer bij mij aan m’n bureau. En omdat problemen wel opgelost moeten worden, pak ik dat maar op. Anders zakken we terug in hoe we het eerder deden.’ Johan...Read More
‘De afgelopen twee verandertrajecten hebben niets opgeleverd, behalve meer weerstand. We beginnen opnieuw, met goede begeleiding. Het mag nu niet wéér fout gaan.’ Met deze zinnen leidt Irma het gesprek in. No pressure… Of wij het nu wél kunnen laten werken graag. Het is interessant hoe we in onze Nederlandse cultuur omgaan met fouten. Ook al roepen innovatie-experts om het hardst ‘fail faster’,...Read More
25 juni 2021 De vijfde Change Check-In zoomden we in op de drie voorwaarden voor gedragsverandering: Snappen, Willen en Kunnen. Na een korte toelichting op deze drie voorwaarden (bekijk de video: Zo vertalen plannen zich wél in gedrag: drie voorwaarden voor gedragsverandering) bekeken we de casussen van de deelnemers door de bril van ieder van...Read More
De RvB van een klein regionaal ziekenhuis heeft een lastige klus te klaren. De cijfers zijn de afgelopen periode goed geweest, daar ligt het niet aan. Maar uit het MTO komen zorgwekkende signalen. Vooral aan het adres van het MT en specifiek de bestuurder is er zeer weinig vertrouwen en wordt er weinig veiligheid ervaren. Dit...Read More
‘Dat is chill! Hier staan ineens geen poortjes meer. En in Ede zijn ook geen poortjes. Dan hoeven we mooi niet in te checken’. En daar gaat het groepje studenten. Gratis. Op naar Ede. Hadden ze dat een paar jaar terug ook gedaan? Toen er nog geen enkel station poortjes had waar je wel moét bliepen...Read More
We laten ons gek maken met al die veranderingen. Twee denkfouten zijn onze handicap ‘Luister. We moeten als O&O gewoon deze slag maken. We staan als organisatie voor een enorme omslag. We kunnen niet achterblijven. Ik wil deze kans pakken om het veranderproces vanuit onze afdeling mee te begeleiden en onszelf daarmee op de kaart...Read More
– Het belang van vrije ruimte in verandertrajecten Dinsdagochtend, 12 februari, kwart voor negen. De collega’s van het projectteam Sneller Digitaliseren verzamelen zich bij de coffee corner. Gewapend met verse koffie lopen ze al kletsend naar het wekelijks overleg. Het kabaal dat ze produceren doet niet onder voor dat van een F-16. Alles komt langs: van...Read More
Plezier als hefboom voor verandering Pedro krijgt de volle laag van zijn collega’s. Woorden zo hard als spijkers, en als blikken konden doden was hij nu al drie keer gereïncarneerd. De stemming in het programmaoverleg van De Innovatieroute is grimmig. Te grimmig, vindt Pedro. Met lichte wanhoop in zijn stem vraagt hij: ‘Jongens, hoe...Read More
Hoe kleine veranderingen veel impact hebben In mijn race om de kinderen op tijd op school te hebben voor mijn afspraak, stuur ik Wendy een berichtje waar ik DIRECT antwoord op wil. ‘Wen, ik heb ene Pieter op mijn voicemail, of ik vandaag terug kan bellen. Hij zegt dat hij een klant van ons is...Read More
Hoe krijg je mensen zover dat ze wél doen wat je afspreekt? ‘Wordt u al beademd?’ vraagt de telefoniste. ‘Eh… sorry?’ Ik bel met de afdeling thuisbeademing van het ziekenhuis. Voor de meeste mensen die hen bellen, is de openingsvraag heel logisch. Ik ben hier de uitzondering, niet de regel. Vanuit hun logica is het...Read More
Hoe kun je ‘Organisatie Anorexia’ voorkomen ‘Hoe zorg ik er dan voor dat mijn organisatie ‘goed in z’n vel’ zit? Een lekker beetje spek op de botten, maar niet té zwaar dus. Zodat we ook nog een sprintje kunnen trekken als dat nodig is.’ Mika is aan het denken gezet door ons blog over ‘Organisatie anorexia’. ‘Maar jemig, hoe moet...Read More
‘Geen lang-zal-ze-leven…alsjeblieft niet zingen…..’ hoop ik in stilte. Maar helaas… daar gaan ze. Zucht. Jarig zijn en dat iedereen zo nodig heel hard voor me moet zingen. Ik verdwijn het liefst. Even naar het toilet tot ze klaar zijn. Mijn aversie tegen dit soort rituelen beperkt zich niet tot zingen op een verjaardag. Nee, de...Read More
Vol enthousiasme loopt een van de deelnemers van een bergkamp naar de leidster: ‘We hebben zooooo’n mooie tocht gemaakt vandaag! We zijn met de kids een paar ijsvelden overgestoken, prachtige uitzichten gehad zonder dat het mega-zwaar was, het was echt te gek. Zal ik vanavond bij het kampoverleg voor de kinderen eens wat vertellen over de...Read More
— blog door associate Hedi Visscher — Met gewichten in mijn handen sta ik met lotgenoten voor een scherm waarop twee stralend fitte mensen uitleggen wat ik moet doen. Iets met armen heen en weer zwaaien en benen in een ingewikkeld patroon bewegen. Ik moet me enorm concentreren om dat voor elkaar te krijgen. Terwijl...Read More
‘Ik heb pijn aan mijn voehoeten, zeurt L.(6).’ ‘Loop nou gewoon even door! We zijn zo weer bij een leuk paadje’. Ik zucht. Fysiek zijn de wandelingen die we in de vakantie maken uitstekend te doen. Maar mentaal raken we uitgeput. Want onze lieve zoons zijn niet vooruit te branden als het niet spannend genoeg is. ‘Hoe...Read More
Toen mijn vorige relatie op een heel ingewikkeld punt was gekomen sprak een dierbare vriendin me toe: “Jullie wonen al niet meer bij elkaar. Je praat over hem als iemand uit je verleden. En ik hoor je nergens iets noemen wat je van hem mist. Volgens mij gaat dit echt niet meer goed komen”. Recht...Read More
De eerste dag van de vakantie: wij zijn er niet goed in. Misschien zijn onze stresslevels nog te hoog, houden we gewoon niet van pakken en het rijden of valt zo’n eerste dag altijd nog wat tegen bij de hoge verwachtingen die je vooraf opbouwt: ‘Bijna vakantie, dan is alles beter’. Feit is dat we...Read More
‘Ik moet echt overal achteraan zitten’, klaagt Jos tijdens de zoveelste MT-vergadering over het organisatieontwikkeltraject. Jos werkt bij een oud-overheidsorganisatie die sinds enkele jaren zelfstandig op de markt opereert. Daarbij komen ze tot de ontdekking dat de organisatie niet uitnodigt tot het oppakken van kansen. Onder meer door de diepgewortelde parafen-cultuur: alles moest vroeger zes keer gecheckt...Read More
‘Jaja… nu weten we het wel!’ ‘Wat?’ ‘Veranderen 3.0! Jullie vinden dat iedereen moet veranderen volgens die “3.0 principes” van jullie. Als ik in jullie schoenen zou staan, zou ik dat ook vinden. Dat is tenslotte jullie uitvinding.’ Veranderen 3.0 is niet Het Antwoord op Al Uw Vragen. Het is zelfs niet eens volledig, soms...Read More
En daar was de eerste kritische vraag. ‘Waarom werken jullie met Gewoon aan de slag? ‘ vroeg een bezoeker van onze boekpresentatie. Onze klant had net een paar aardige woorden over ons gezegd. Dat hadden we ook gevraagd. “Mede doordat ze een poster met visuals presenteerden waarop we hun programma voor ons in één oogopslag konden...Read More
Ze kijken bang naar me, de mensen om me heen. Ik kijk woest terug. Ik mompel hardop. “Waar zijn die stomme kaarsen gebleven? En wat hebben ze gedaan met de fietslampjes? Oh, nee… Al het speelgoed staat door elkaar…” Ik ben in ‘De Nieuwe Hema’. De Hema die de Hema probeert na te doen. Alles...Read More
Zwaar in de stress, met het bloem in mijn haar sta ik in de keuken. Omdat geen kinderfeest compleet is zonder, bak ik voor mijn jarige dochter een prinsessentaart. Tegelijk ben ik met een collega aan het what’s appen over een nieuwe opdracht, check ik nog eens goed of ik alles voor het overleg van morgen bij me...Read More
‘Of je gaat naar buiten, of je gaat naar binnen’, roep ik tegen de kat. Ik pas op de kat van een vriendin. Het beest zit telkens, luid miauwend, precies óp de drempel. Waardoor ik de deur niet dicht kan doen. En ook niet lekker open kan laten staan. Hoe harder ik roep, hoe gefrustreerder...Read More
“Dat kan niet”, zegt hij. Zucht. Ik vertel mijn man vol vuur over de prachtige hardlooproute die ik heb gevonden in het bos. Hij: “Maar als je daar rechtsaf gaat ben je gelijk terug op de Bosweg”. Ik: “Ik heb er toch echt net gelopen. En ik kwam helemaal niet terug op de Bosweg” Hij: “Kan niet.”...Read More
Een goede vriend van me is interieurontwerper. Iedere keer dat hij bij me binnenkomt zie ik hem ineen krimpen. Alsof hij in een zure citroen hapt. M’n stoelen staan verkeerd, een plint ligt al drie jaar los, het keurig gestucte plafond is nog steeds niet geverfd. Om nog maar te zwijgen van de troep. Ik zie...Read More
Achter je rug om kletsen ze over je. Dat doen ze allemaal. En ze doen het overal: op de wc, op de parkeerplaats of gewoon, als je er even niet bent. Natuurlijk weet je allang dat dat gebeurt. Een geanimeerd gesprek dat ineens stilvalt als jij het toilet binnenloopt. Je hebt leiderschapsboeken gelezen en peperdure seminars gevolgd. Je...Read More
In een zwakke bui gaf ik toe aan mijn 3-jarige charmeur: “Vooruit, nog één tv-programma”. “Het is best verantwoord”, dacht ik bij mezelf. “Het is een kwaliteitsprogramma van CBeebies”, de kinderzender van de BBC. Wist ik veel dat ik daarmee mijn vonnis getekend had? Het programma dat zoonlief wil kijken heet Blue’s Clues. Een vreselijk programma....Read More
Gastblog van Annemarie Trompert : Co-creatie is hét buzz-woord van 2012. Overal hoor je het. En iedereen doet het. Maar: Wat bedoelen we er eigenlijk mee? Als ik het zou moeten ontleden dan zou ik uitkomen op: het samenwerken (co) aan iets nieuws (creatie). Klinkt simpel. Alleen: is het ook zo simpel? Over begrippen als samenwerken...Read More
Het Sinterklaasjournaal. Verplichte kost met twee kleine jongetjes in huis. Ik kan niet nalaten om mee te kijken. Zou het allemaal wel goed komen met de cadeaus dit jaar? En hoe gaat het met Pietje Verliefd? Die ook de klas van mijn oudste heeft volgehangen met hartjes. Gelukkig, in het journaal laat de nooit ouder...Read More
De kinderen liggen eindelijk in bed. Tijd voor leuke dingen. We gaan naar een feestje. Ik kom beneden in m’n nieuwe jurk. Zegt m’n man met gefronste wenkbrauwen: ‘Waarom heb je DAT aan?’ Het volgende kwartier hebben we ruzie. Hoe haalt ‘ie het in zijn hoofd? Waarom is deze jurk niet goed? Ben ik te...Read More
Ik haal mijn tegensputterende peuterpuber uit bed. Voor de vierde dag op rij, roept ‘ie al voor ik goed en wel binnen ben: “Nee, dat wil ik niet!”. De stoom komt uit mijn oren. Ik verzamel mijn laatste beetje moed. Ik tel tot tien. En nog een keer. In mijn beste imitatie van een kalme-mama-die-niet-steeds-wanhopiger-wordt, vraag...Read More
Heb jij ook te maken met bezuinigingen? Moet je ook met minder middelen hetzelfde of meer bereiken? Het onmogelijke wordt van ons gevraagd in deze tijd. Moeten snijden en bezuinigen doet pijn. Het maakt het werk lastig. Maar ook…. Geen mooiere basis voor innovatie dan beperkingen die (bijna) niet mogelijk lijken. De band Walk off...Read More
Met een team van een basisschool in het westen des lands dat ik begeleid, ben ik een groepsgesprek met de directie aan het voorbereiden. Ze lopen al een tijd tegen grotere en kleinere punten aan die hen irriteren. Het gaat van het rekening houden met toetsen bij het plannen van workshops, tot ‘hen volgens dezelfde -positieve-...Read More
“Oproep voor Wutbürger”, meldde wethouder Gert Boeve via Twitter en zijn persoonlijke blog. Kort daarvoor hadden wij elkaar toevallig al eens gesproken, en ik vond het interessant dat hij in gesprek wilde gaan met burgers die zich juist afgekeerd hebben -of dat bijna doen- van de politiek. Dus ook ik reageerde, en wel met het...Read More
