Context Geduldig zit ik achter mijn laptop. Op mijn scherm zie ik zes mensen in de Teams meeting. Sommigen zijn met elkaar in gesprek, anderen zijn duidelijk druk met hun mail bijwerken. Er zouden in totaal negen mensen in deze call moeten zijn, waarin we met elkaar checken hoe het gaat met de ingezette acties […]
Context
Geduldig zit ik achter mijn laptop. Op mijn scherm zie ik zes mensen in de Teams meeting. Sommigen zijn met elkaar in gesprek, anderen zijn duidelijk druk met hun mail bijwerken.
Er zouden in totaal negen mensen in deze call moeten zijn, waarin we met elkaar checken hoe het gaat met de ingezette acties en experimenten. Allemaal gericht op het strak trekken van de interne processen, ironisch genoeg.
De werkwijze in deze organisatie is van oudsher behoorlijk individualistisch. Nu er steeds meer samengewerkt moet worden om aan de klant-eisen te voldoen, wordt ook steeds duidelijker dat de werkprocessen niet op elkaar afgestemd zijn.
Daarom is dit traject gestart. Nadat een aantal organisatie-brede procesverbeteringen zijn doorgevoerd, zijn we nu aan de slag met specifieke procesverbeteringen in werkateliers.
Nu dus een incheck-moment. Online. Het is intussen zeven minuten na de afgesproken starttijd als Henk, die als MT-lid bij dit werkatelier is betrokken, voorstelt:
‘Laten we nog even wachten tot iedereen er is.’
Waarop de een na de ander opstaat om dan nog maar even een kop koffie erbij te pakken.
Fractaal van het patroon
De aanleiding voor dit verbetertraject was dat processen niet goed op elkaar aansluiten en medewerkers vaak terugvallen op hun individuele werkwijzen. Eigen belangen gaan voor het gezamenlijk belang.
Hoewel het verbetertraject inzet op juist die gezamenlijkheid en wat ieder daaraan bij kan dragen, zie je dat mensen nog sterk kijken en handelen vanuit waar zij op dat moment toevallig mee bezig zijn (en dat ook heel logisch vinden van anderen). Het gezamenlijk belang komt dan al snel op het tweede plan.
De oproep van Henk om toch maar te wachten geeft dit in deze ene zin weer: we accepteren dat mensen zich niet houden aan afspraken die gericht zijn op het algemeen belang. In plaats daarvan organiseren we er omheen.
Waarmee hij gelijk de boodschap afgeeft: op tijd zijn is niet écht belangrijk. Wat meteen wordt opgevolgd door de anderen: prima, dan volg ik lekker mijn eigen agenda. Koffietijd!
Lees ook het fractaaltje: ‘Ja lekker dan. Je mag er toch van uitgaan dat ze dat afgestemd hebben!’
Of lees het blog: Waarom ik nooit meer bananen verstop | shitty values in organisatieverandering