Tijdens ons eerste jubileum-bericht las je het ontstaansverhaal van Gewoon aan de slag. Op deze basis hebben we de afgelopen 20 jaar gebouwd. En waar kunnen we deze terugblik beter vervolgen dan bij de klanten die samen met ons die 20 jaar vorm hebben gegeven? Ruim 250 tellen we er. Variërend van knetter-commercieel tot […]
Tijdens ons eerste jubileum-bericht las je het ontstaansverhaal van Gewoon aan de slag. Op deze basis hebben we de afgelopen 20 jaar gebouwd.
En waar kunnen we deze terugblik beter vervolgen dan bij de klanten die samen met ons die 20 jaar vorm hebben gegeven?
Ruim 250 tellen we er. Variërend van knetter-commercieel tot zorg, overheid en onderwijs. Grote klanten, kleine klanten (🎶’stop ze in die wasmachien’ 🎶). Ze (jullie) waren ons allemaal lief. Allemaal kersjes op de taart, op hun eigen manier.
Wat we deden varieerde sterk: van een korte workshop Hoe Veranderen Werkt tot het vlot helpen trekken van complexe watermanagement projecten en meerjarige begeleiding van een grote organisatieverandering. Altijd vanuit dezelfde intentie: bijdragen aan de ontwikkeling en verandering van binnenuit en onszelf zo snel mogelijk weer overbodig maken.
Ter voorbereiding van ons jubileum spraken we een paar van die oude klanten. Wat een feestje om met hen terug te blikken!
🍒🍒🍒
Van sommige woorden in deze gesprekken worden ook wij gewoon even stil. (Echt, dat kan dus.)
Zoals toen Mariska benadrukte hoe wij in haar ogen echt iets bijzonders doen:
‘Jullie deden ook echt wat je beloofd had. Dat zou niet bijzonder moeten zijn. Maar het is het wel!’
De woorden van Mariska Herweijer geven ons kippenvel. Tussen 2013 en 2015 werkten we met haar samen vanuit haar toenmalige rol als secretaris van de te integreren ICT-organisatie van de UvA en HvA.
We maakten al indruk vanaf de pitches, door hoe down to earth en gericht op de gewenste uitkomst die was. Die praktische insteek sprak erg aan in een ICT-organisatie waar concrete resultaten nodig zijn. De beslissing om voor ons te kiezen bleek dan ook unaniem. Iets waar Mariska op voorhand niet op had durven hopen. En ja, wat we hadden gepresenteerd deden we vervolgens ook. Voor ons inderdaad niet meer dan normaal.
Hoewel zeker niet alles zo uitpakte als we hoopten, kijkt Mariska terug op een heel fijne samenwerking. Wat haar vooral bijbleef was onze diepe betrokkenheid:
‘Ik had de hele tijd het gevoel, tot het einde toe, dat het jullie echt uitmaakte of het zou slagen of niet.’
Een beetje als een verpleegster, noemt ze het – intussen voorzichtig toetsend of we deze beeldspraak een beetje trekken. ‘In de beste zin van het woord hè?! Iemand die je met zorg omgeeft, die het beste met je voor heeft, die af en toe de thermometer insteekt om te checken hoe het gaat, en die niet te beroerd is om je stevig toe te spreken.’
Die betrokkenheid voelde ook Chi Nguyen die ons bij de Stichting Kunst en Cultuur als interim-directeur cadeau kreeg van haar voorganger, met wie we al even op weg waren.
‘Ik denk dat jullie in die tijd een veel grotere rol hebben gehad dan je redelijkerwijs mag verwachten.’
In een tijd van onrust en behoefte aan structuur speelden we een cruciale rol in het spiegelen en klankborden. Gewoon aan de slag zorgde voor veiligheid, waardoor we ons kwetsbaar konden opstellen.
‘Daardoor kon ik ook controle loslaten, en dat is best bijzonder voor mij.’
Terwijl wij echt wel kritisch waren – nodig om tot de essentie te komen, zo ziet ook Chi. Juist die combinatie maakt dat we voor haar een volwaardig partner waren.
Een belangrijk kantelpunt was toen er een organisatieplan lag waar ze zich helemaal in konden vinden. Dat maakte dat ze anderen hierin mee konden nemen. Het voelde niet als ons advies, maar echt als hun eigen plan.
‘Jullie doen iets met energie… lastig om in woorden te vatten. Aan de ene kant is het alsof er een lichtstraal op mij schijnt: ik voel me gezien waardoor het me lukt om krachtiger, mijn eigen rol te pakken. Tegelijk is het als een antenne: jullie pikken dingen op die niet gezegd worden en gebruiken dat om verder te komen.’
Het ongezegde boven tafel krijgen.
Dat was ook de kern van de ‘Vught-sessie’ waar we met Henk Looijen op terugblikken. Hij was op dat moment trekker van het programma Slim Watermanagement vanuit Rijkswaterstaat. Een pittige klus met een heleboel stakeholders met verschillende belangen en wensen.
Henk gaat al ver terug met ons in de tijd, werkte ook nog met Annemiek samen en schakelde ons met enige regelmaat in bij sessies en gesprekken. Maar ‘Vught’ blijft voor ons de meest memorabele:
‘Ik durf echt te stellen dat dankzij het netwerk dat is opgebouwd bij Slim Watermanagement, we de landelijke droogtesituatie in 2018 zodanig hebben kunnen beperken dat er geen echte ongelukken zijn gebeurd.’
Zonder die dag in Vught was het programma waarschijnlijk uit elkaar gevallen, verwacht Henk. Een dag die absoluut voelde als topsport: knetterhard werken en tegelijk schakelen op de inhoud, het proces én niet te vergeten de onderstroom. Pure topsport, maar tegelijk ook een feestje.
‘Het was echt heel bijzonder wat er daar gebeurde. Doordat het lukte om iedereen naar de toekomst te transporteren, kwamen er andere gesprekken op gang: de echte belangen kwamen op tafel en bovendien werd het super concreet. ‘
Gewoon aan de slag ziet hij als een gezellige katalysator:
‘Jullie spiegelen op wat gezegd wordt, verduidelijken hittepunten in complexe problemen en zorgen er daarmee voor -zonder zelf inhoud toe te voegen- dat de inhoud stappen verder komt en beweging op gang komt.’
Wat Henk verraste in het begin, is hoe goed we (letterlijk) luisteren. Zó goed dat het net lijkt of we inhoudelijk op de hoogte zijn, ook al is dat totaal niet het geval.
‘Door de draadjes te volgen, in en uit te zoomen (‘oké, nog een beeld: het ontwarren van een kluwen wol) helpen jullie om de verschillende perspectieven zichtbaar te maken en van elkaar te onderscheiden.’
Ook met Stan Peeters werkten we heel expliciet aan het verkennen van de verschillende perspectieven. Hij was destijds teammanager van drie samen te voegen ambulante zorgteams die nog echt als eilandjes functioneerden.
Met zijn teams brachten we de metafoor van het samen op reis gaan vanuit een Basecamp helemaal tot leven.
In een sessie die we beiden nooit meer zullen vergeten. Hij herinnert het zich nog goed:
‘Het paste precies bij onze situatie. De drie teams hadden tot op dat punt prima hun eigen reis afgelegd, en moesten nu samen verder. Het kampvuur met verhalen maakte duidelijk hoe verschillend teams hun reis tot dat punt hadden beleefd. Dat zorgde voor wederzijds begrip.’
Het goed ontwerpen en neerzetten deden we echt samen. Vanaf het begin zoeken naar wat wél kon, binnen beperkte middelen. Een samenwerking die Stan ziet als een verzameling tandwielen. Stan was het kleine tandwiel dat begon te draaien.
‘Daardoor kwamen wij erbij en ging het grote tandwiel draaien en kwam de beweging echt op gang.’
Die beweging ontstond ook bij Marcella van der Welle, voor wie we in 2018 de fusie van twee financiële afdelingen begeleidden.
Het begon met een belevingsonderzoek waarin oud zeer eindelijk werd erkend. Dat voelde bevrijdend en gaf lucht:
“Het was niet meer die roze olifant in de kamer – er kwam ruimte, overzicht en verbinding.”
Latere fases (procesverbeteringen, bots en digitalisering) brachten juist meer speelsheid en competitie in teams.
Dit is waar we het voor doen.
Samen bouwen, verbinding creëren en ervoor zorgen dat gewenste veranderingen op gang komen en blijven. Zodat de klant ons niet meer nodig heeft. Dat we dit al 20 jaar mogen doen, met zulke bevlogen mensen en op zulke diverse plekken, maakt ons werk een waar feestje.
Blijf ons volgen voor de volgende editie, waarin we weer een nieuw aspect van ons jubileum belichten…
– spoiler alert – dan bestaat ook ons boek met de 7 essentiële principes van Veranderen van Binnenuit 10 jaar!
Nieuwsgierig naar wie onze klanten zoal waren – gemeentes, techneuten, grote jongens met geld, waterminnend NL, onderwijs, bouwers en meer? Lees dan ook over de 20 jaar klantervaringen.
Of lees hier terug over het ontstaan van Gewoon aan de slag: ‘We hebben het gewoon gedaan, met hart en ziel. Het ontstond organisch, zonder voorbeelden of boekjes.”
