Twintig jaar geleden. De geboorte van Gewoon aan de slag. Het begon met een klik én een dosis gewoon aan de slag gaan. Wat klein en kwetsbaar startte – met een visitekaartje, een veel te grote tafel en voeten in het gras – groeide uit tot Gewoon aan de slag. Miranda blikt met Wendy en […]
Twintig jaar geleden. De geboorte van Gewoon aan de slag. Het begon met een klik én een dosis gewoon aan de slag gaan. Wat klein en kwetsbaar startte – met een visitekaartje, een veel te grote tafel en voeten in het gras – groeide uit tot Gewoon aan de slag.
Miranda blikt met Wendy en Annemiek terug op die begintijd. Hoe het eerste zaadje geplant werd in de Vondeltuin in Amsterdam.
Het oorsprongsverhaal van Gewoon aan de slag.
‘We ontmoetten elkaar in onze jonge jaren als professionals. We startten onze loopbaan allebei als management trainee bij Ormit Talent. Er kwam een eerste: ‘Hé, wij delen iets’ toen we allebei mega-enthousiast een keuzemodule Verandermanagement volgden bij Aart Pijl en Loes Bon.
Toen we een paar jaar later allebei hard de grenzen ontdekten van wat we aankonden, leerden we elkaar pas echt kennen. Na het herstel van deze burn-out startte Wendy voor zichzelf. Een van de eerste klussen ging over het middenmanagement beter in positie helpen komen bij bij Agis Zorgverzekeringen. Op de plek waar Annemiek juist net een sabbatical had genomen.
Al snel pakten we verandervraagstukken waar we aan werkten steeds meer samen op. Maar Gewoon aan de slag ontstond pas toen we de diepe lessen die we hadden geleerd met onze burn-out ervaring omzetten in programma’s om burn-out en overbelasting te voorkomen. Want wat verwoordt beter wat iedereen die daarin terecht dreigt te komen het liefst wil, dan: ‘Gewoon aan de slag zijn. Op een manier die jou past.’
Die naam bleek ook uitstekend van toepassing op al ons veranderwerk.
Terugkijkend was bizar genoeg ons eerste visitekaartje een superbelangrijk moment.
Dat kaartje was voor ons zoveel meer dan een papiertje. Het voelde als een manifestatie: ‘We zijn er, en we menen het.’ Ons bestaansrecht op A7 formaat, zeg maar.
Onze gezamenlijke vriendin Laia Fabregas ontwierp het voor ons. Waar dat vandaan kwam? Haha, dat waren gewoon de kleuren van mijn tuinbank en het kussen dat daarop lag. Vonden we mooi én passend bij wat we wilden uitstralen: kleurrijk, tikje gewaagd, in ontwikkeling en rond.
Een keerpunt was ons eerste kantoor, aan de Korte Bergstraat. Met die enórme tafel waar je nauwelijks omheen kon lopen.
Voor ons non-negotiable: we hadden écht een plek nodig om samen verder te bouwen.
Het voelde als op kamers gaan. Vanuit onze studeerkamers thuis gingen we nu steeds meer voor het echie. Onze eigen plek maken, waar we ook fatsoenlijk klanten konden ontvangen zonder eerst de kattenbak aan de kant te zetten. Een serieuze stap. Maar wel in onderhuur, lekker veilig nog.
Vanuit een gedeelde ‘klik’ met Clean Language en Symbolic/Systemic Modelling sloot niet lang daarna Maaike zich aan als derde partner. Zij heeft dan ook ongelofelijk veel van de basis van Gewoon aan de slag mede gevormd. Wat begon met de ‘Clean’ trainingen in Nederland gaan aanbieden, werd al snel een geheel verweven adviesbureau.
Wat voor ons van het begin af aan belangrijk was, was dat ‘het klopte’. Dat we met plezier samenwerkten maar ook de lastige gesprekken aangingen.
Vanaf dag één kenmerkte onze samenwerking zich door openheid en nieuwsgierigheid. Verschillende invalshoeken, dezelfde kern. En steeds weer die check: klopt dit nog? Niet alleen met je hoofd, maar in al je cellen.
Plezier hebben, humor. Dat vonden we ook van levensbelang. Zelfs in de pittigste gesprekken konden we blijven lachen – of anders toch daarna weer. Als dat er niet meer zou zijn, dan zouden we een ander gesprek te voeren hebben. Die lichtheid maakte dat we eerlijk konden zijn, zonder dat het zwaar of stroef werd.
Dat doen we vandaag de dag nog steeds trouwens, die check. Nu iets meer gestroomlijnd, aan de hand van het ‘lekker-gewerkt cijfer’ dat we onszelf wekelijks geven.
Die beurs, waar letterlijk met onze voeten in het gras stonden – dat voelde zó goed.
Een van de hoogtepunten uit de begintijd? Dat was op een beurs, waar we een stand huurden. We promootten daar onze ‘Beter in Balans’ programma’s.
Tja, als je een programma aanbiedt over aarden, dan moet je dat natuurlijk ook laten zien.Dus besloten we échte (uiteraard) grasrollen uit te rollen in onze stand. Daar stonden we dan: letterlijk met onze blote voeten in het gras. Vrijheid, luchtigheid en tegelijk bloedserieus. Je had de gezichten van de organisatoren moeten zien!
Het belang van congruentie zat er duidelijk in de basis al in.
Ook die eerste visitekaartjes en ons logo horen in dat rijtje: symbolen van eigenheid. Die uitdrukten wie wij waren en wat wij wilden neerzetten. Echte, duurzame bijdragen leveren.
Het waren momenten waarop we samen zeiden: ‘We zijn er, en we menen het.’
We hebben het gewoon gedaan, met hart en ziel. Het ontstond organisch, zonder voorbeelden of boekjes.
We zijn er trots op dat we moeilijke dingen niet uit de weg gingen. Financiën organiseren, de pot verdelen, een boekhouder vinden die ons wél snapte – we deden het gewoon.
Niet vanuit een stappenplan of handboek, maar puur op gevoel. Gedreven door hart en ziel. En altijd met die ene check: klopt dit?
Waarom? We wilden alleen nog maar dingen doen waar we echt in geloofden.
Die vraag – klopt dit? – is eigenlijk altijd ons kompas geweest. We doen alleen dingen waar we écht in geloven, die organisaties en mensen verder helpen. Niet alleen logisch of rationeel, maar ook intuïtief en systemisch kloppend.
En dat is na twintig jaar nog steeds de basis van Gewoon aan de slag.
